GEMEENTEBERICHTEN

 

 

Omtinken

De heer Eize Leenstra, Kappenburch, verblijft nog in het Antonius ziekenhuis voor verdere behandeling.

De heer Gosse Schraa, H.S. Reinardastrjitte, heeft een operatie ondergaan. Hij moet nog even wachten op de uitslag. En ligt in het ziekenhuis.

Hanna Brouwer-de Vries, Zeino van Burmaniastr, is wegens longproblemen een aantal dagen opgenomen geweest in het ziekenhuis. Dit ging wat af en aan, maar voor de jaarwisseling was ze thuis, nu rustig herstellen.

Mevrouw Jellie Atsma, Buorren, is met kerst geopereerd. De operatie is goed verlopen. Nu wachten op de uitslag en verdere behandeling.

Gerben Brouwer van de Pontdyk, is momenteel thuis. De geplande stamceltransplantatie kan helaas niet doorgaan, omdat er nog/weer kankercellen actief zijn. Hij komt nu in aanmerking voor een behandeling waarbij zijn eigen witte bloedcellen zo worden bewerkt dat ze straks na teruggave hopelijk de kankercellen kunnen 

vernietigen. Voor de teruggave zal Gerben weer opgenomen worden in het UMCG. Dit zal naar verwachting in de tweede helft van januari zijn.

 

In memoriam Fokke Wesselius

Op 27 november overleed Fokke Wesselius in het Wumkeshús in Sneek. Hij werd 75 jaar.

Dat zijn enkele woorden, maar daarachter gaat zo ontzettend veel schuil. Een heel mensenleven. Fokke, als man van Dirkje Haijma – we zeiden altijd Durkje. Zij adopteerden twee kinderen uit Sri Lanka: René en Niranjala (Yvonne) en werden pake en beppe van René’s kinderen Giovanni Luca en Odin Keo Bandu. Toen de “Flexa” uit Sneek vertrok, kwam Fokke thuis te zitten.

Zes jaar geleden ging hij na een hersenaandoening naar het Wumkeshús. Durkje bleef thuis achter, haar weg was ook al moeizamer geworden. Gelukkig had zij de hulp en aandacht van de familie en alle goede mensen om haar heen. Ook zij moest op den duur naar het Wumkeshús, met Fokke ieder op een eenpersoonskamer, gelukkig wel samen onder één dak. Niet lang daarna overleed zij daar op 17 september 2014. Toen moest Fokke alleen verder.

Hij heeft altijd een goede tijd gehad in het Wumkeshús, al wilde hij eerst niet zo meedoen met de activiteiten, als man van weinig woorden en nooit op de voorgrond tredend. Niranjala wist hem er toch heen te krijgen en het beviel prima, hij knapte ervan op. Later gingen het lopen en spreken erg achteruit. Op die novembermorgen werd hij niet meer wakker.

Fokke was “een lieve man”, zoals in de gesprekken na zijn overlijden meerdere keren gezegd werd. Hij deed alles voor zijn kinderen. Bracht hen weg en haalde hen op, als zij ergens heen moesten of uit gingen. Niranjala vertelde dat hij haar eens met de bus ophaalde uit Heerenveen, waar zij aan het werk was. Het was erg glad geworden die avond en hij zou haar wel in haar auto terugrijden naar huis.

Dat tekent Fokke. Hoe blij was hij, toen Niranjala en Stephan hem konden vertellen dat zij volgend voorjaar de geboorte van hun eerste kindje verwachten! Hij zal er niet meer bij zijn. Ook voor deze aanstaande ouders een heel hard gelag.

Fokke en Durkje gingen samen op weg met hun trouwtekst: “Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad.” Misschien wel de bekendste woorden uit die lange Psalm 119, een kunstig loflied op de weg ten leven die God hun en ons wijst in zijn Thora. Het werden de woorden waarlangs zij leefden, op de weg die zij kozen. Zij ervoeren het licht dat hun de weg wees. In de bankdienst voor Fokkes leven lazen we er Jezus’ woorden uit Johannes 14 bij: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven.” Die weg is Fokke gegaan, op zijn eigen manier, dus: Fokke áls Fokke.

Hij mag nu rusten in Gods vrede en licht. Wij wensen René, Niranjala en Stephan alle sterkte om in hun persoonlijke omstandigheden hun weg ook bij dat licht te vinden! Geholpen door alle goede herinneringen aan deze onvergetelijke papa.

 

In memoriam Jetske Tjitske Atsma – de Jong

“Jetty is de dyk oerstutsen en hat de rêst fûn”. Zo besloten de kinderen het levensverhaal van mem. Jetty stak de weg over, naar ook “haar” kerk en op het letterlijke kerk-hof rust zij, bij Ate. In die kerk mochten wij een “dankdienst voor haar leven” houden, met zoveel mensen bemoedigend bij elkaar. Samen in dankbaarheid én diep verdriet. Een mooi afscheid, maar ook heel hard. Wij waren toen samen op de sterfdatum van haar man Ate.

Jetty werd geboren op 5 juni 1945, op de Buorren in Twellingea, als dochter van Franke en Pietsje de Jong. Nadat zij in 1966 met Ate trouwde, woonde zij 54 jaar op de Buorren 76, tot zij op 28 november overleed op de leeftijd van 74 jaar.

Dat is in één pennenstreek haar leven, met alles wat daarbij onderweg gebeurde. Dat is veel geweest. Er waren tijden van hard werken, eerst op de ouderlijke pleats, met bijvoorbeeld het sjouwen met zware melkbussen. Zij is bijna tot het eind toe een “wrotter” geweest, al dan niet noodzakelijk, zoals de kinderen zeiden. Later heeft ze er de lichamelijke gevolgen van ondervonden. De drie dochters werden geboren: Petra, Wietske en Marlies.

Het werd een zorgzaam bestaan voor Jetty, met hulp aan pake Germ en beppe Wietske, samen met schoonzus Jellie. Later was zij aan het werk bij beppe Liesbeth en nam zij de verzorging op zich van haar ouders, eerst op de Grutte Súdein en later op de Noardein. “Zorgen voor” besloeg een groot stuk van haar leven. Zij stond altijd voor anderen klaar, was daarbij ook nogal eens (te) hard voor zichzelf.

Op 4 december 1998 overleed Ate, veertien dagen na de geboorte van Mark, het eerste kleinkind. Kort daarna was er het overlijden van haar zus Aukje en haar vader Franke.

Nog twee kleinkinderen werden geboren: Nynke en Thomas. De drie hebben pake Ate niet gekend…

In augustus 2016 ontvlamde een “ynlike freonskip” tussen Jetty en Hart Hietkamp. Meer dan drie jaar was er een prachtige tijd: samen er op uit, samen eten, een paar keer naar Denemarken naar o.a. Harts familie en andere mooie reizen. Een vast punt was de kroket, waarop Hart haar donderdagsavonds na het biljarten thuis trakteerde.

Een heel hechte band was er met schoonzus Jellie. Hun mannen Ate en Marten runden het bedrijf en de twee vrouwen droegen hun steentje bij. De band tussen Jetty en Jellie was veel meer dan zakelijk: zij werden als zussen voor elkaar. Jellie heeft dat met ontroerende woorden in de dankdienst gezegd.

“Zorgen voor” was er dus vaak en vooral, voor Jetty. Zij mocht daarnaast ook weten en ervaren dat voor háár  gezorgd werd. Zo waren er al die goede mensen om haar heen. Er was ook een “herder” voor haar, over wie wij lazen in Psalm 23. “De Heare is myn hoeder”, genoemd met de naam van de Eeuwige: “Ik ben er, voor jou, voor jullie, nu en altijd”. Die geborgenheid voelde zij, luisterend naar muziek en liederen op radio en TV. Die was er in de laatste drie lichamelijk moeilijke jaren van haar leven.

Wij wensen die geborgenheid ook toe aan haar kinderen en kleinkinderen, aan Hart, aan Jellie en al die anderen die nu die onmisbare Jetty zo zullen moeten missen… Dat er de band van alle blijvende goede herinneringen tussen hen mag zijn!

 

Ds. Ad Buijs

 

 

Verjaardagen

januari:

11 Mevr. M.J. Zappeij–Soet, Sytsingawiersterleane 62 - 82 jaar           

12 Mevr. B. Popma – Bons, Zeilstraat 3 - 94 jaar

13 Dhr. J.A. Bakker, Ielanen, Sneek - 83 jaar

15 Mevr. S. Wiersma – Gietema, Bolsward - 100 jaar

19 Mevr. S.C. Soutendam - de Bruijn, Leijepoel 2 - 89 jaar

21 Dhr. F. Atsma, Greate Sudein 15 - 81 jaar

februari:

 5 Dhr. W.A. Overwijk, Sjaerdawei 45- 75 jaar

 9 Dhr. H. Hietkamp, Kappenburch 22 - 80 jaar

 9 Dhr. M. Atsma, Buorren 45 - 76 jaar

Allen van harte gefeliciteerd namens de hele gemeente. We hopen dat u een prettige dag zult hebben.

 

Bedankt

Wat een feest, en een ontzettend warm welkom kregen wij op 8 december! Namens Foppe en de kinderen wil ik alle betrokkenen rondom de organisatie en tijdens de feestelijke dag zelf hartelijk bedanken. Jullie hebben er met elkaar veel tijd en energie ingestoken om de dag tot een onvergetelijke intrede te maken. Dank ook aan iedereen die erbij was. Ik heb van meerdere mensen gehoord hoe ze hun best hebben gedaan om er op deze bijzondere dag (ondanks drukke agenda’s en gezondheid of mobiliteit die niet optimaal is) bij te zijn. De kerk zat dan ook bomvol met zelfs een groep mensen die in It Lokaal meekeken en natuurlijk de meelevende gemeenteleden via internet of kerktelefoon. Fantastisch! Wij hebben mede dankzij u een goede start gemaakt in Top & Twel.

Nicolle, Foppe, Jacob, Vera en Arthur

 

Bedankt

Hartelijk bedankt voor het warme meeleven tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis en later thuis. Tevens bedankt voor het prachtige boeket uit de kerk. Het heeft ons goed gedaan.

Mede namens Wim, met vriendelijk groet

Cathrien

 

Ook bedankt!

.... En toen was het al 8 december… Met een prachtige, bemoedigende middag in kerk en Harspit: de verbintenis en intrede van collega Nicolle, ingeleid door collega Dingena.

Voor mij zit het jaar van hulpdienstverlening er op. Het was me allereerst een eer het te mogen doen, als “uitgediende” (letterlijke vertaling van “e(x)meritus”). “Dat ik dit nog mocht beleven”!

Het is een goede tijd geweest, met vaak bewogen momenten van weerzien. Helaas gold het meestal moeilijke of droevige omstandigheden. Toch was het op een bijzondere manier “goed”! Ik dank de kerkenraad en de mensen met wie ik even “een eindje mee mocht lopen”, voor het vertrouwen dat jullie in mij gesteld hebben. Ik heb er zelf ook veel aan beleefd!

Wij danken ook voor de mooie bos bloemen, de dinerbonnen en het deel van het magnifieke bloemstuk. We genieten er van, deze dagen en hopelijk later ok nog. Ik wens jullie allen samen een gezegende tijd toe, die al heel hoopvol begon!

 

Met een hartelijke groet,

Paula en Ad Buijs