De schoonheid van de Friese taal
Er zit een prachtige gemoedelijke opbouw in het spel waarbij je steeds meer gaat houden van de emigrant Sybolt de Haas. In de hoofdzakelijk Friese taal zijn zinsneden en taalvondsten die je raken en verwonderen. Op een gegeven moment wordt er zelfs gezongen. Na de eerste zin van het lied 'It Heitelân - 'wer't de dyk it lân omklammet' - begint de zaal zachtjes mee te zingen en te neuriën. Om vervolgens gesmoord met een brok in de keel te eindigen.
Van Canada naar de Greidhoeke
Door het moderne venster worden we meegenomen van Canada naar de Greidhoeke. Speler Theo Smedes is in beide landen te vinden en vertolkt de diverse bijrollen met verschillende accenten. Het is echter Freark Schmink die continu in al zijn eenvoud en puurheid schittert op het toneel. Acteur Amin Ait Bihi haalt ons vlak voor de pauze met een scherpe koppeling en reflectie terug naar de huidige tijd. Deze dialoog zal menigeen aan het denken hebben gezet.
Groot aplaus voor de drie spelers
De meeste kracht zat dan ook in de eerste helft. Desalniettemin liet het totaalplaatje iedereen vol waardering achter met een staande ovatie tot besluit. Tijdens de nazit bleef het aan de bar van It Harspit nog een poos erg gezellig. Er werd nagepraat over de sterke oneliners van die avond: 'Is dit jou of mijn land?' en 'Het blijft moeilijk om te wonen in een land waar je geen verleden hebt'.
Conclusie is dat wij eigenlijk allemaal gelukzoekers zijn. Op zoek naar een mooie plek om te wonen, te werken en te leven. Soms ver weg, met een beetje mazzel dichtbij. Voor De Emigrant van vrijdagavond heeft de oceaan tussen twee werelden de heimwee en de hang naar het verleden niet kunnen verdrijven. 'Ik ha it gelok fûn, mar betelle mei ûnwennigens'.
